Czy nazwiska się odmienia? Oczywiście! Istnieje przekonanie, że w sprawach oficjalnych nazwisk się nie odmienia, które jest nietrafne. Zgodnie z zasadami gramatyki fleksyjnej języka polskiego, nazwiska powinny podlegać deklinacji, czyli odmianie przez przypadki. Zarówno Kowalski, Wiśniewski, Nowak czy Szczygieł mają swoje końcówki fleksyjne w różnych przypadkach. Przecież nie mówimy „dla pana Jana Kowalski”, tylko „dla pana Jana Kowalskiego”. Zatem dlaczego szanownego pana Nowaka mielibyśmy zostawić w formie mianownikowej?
Jeżeli pytanie brzmiałoby „Czy nazwiska kobiet się odmienia?”, wtedy możemy polemizować i odpowiedzieć- zależy. Dlaczego? To łatwe. Wszelkie nazwiska kończące się na „-cki”, „-ski”, „-dzki” są odmieniane zarówno u rodzaju męskiego, jak i żeńskiego. Jednak formy krótkie nazwisk, typu właśnie Nowak czy Szczygieł raczej nie podlega odmianie u kobiet. Tutaj zostaje forma mianownika. Logicznie rzecz biorąc, nierozsądnie brzmiałaby odmiana kobiecych nazwisk, na przykład: Anna Nowak, Annie Nowak, dla Anny Nowak itd., jak mielibyśmy odmienić to nazwisko? Annie Nowakiej? Nowaka?
Podobnym problemem są nazwiska obce. Te także się odmienia. Zabito prezydenta Kennedy’ego, a nie Kennedy. Tu jednak trzeba pamiętać, że przy dodawaniu końcówek fleksyjnych rozpoczynających się samogłoską do tematu wyrazu kończącego się także samogłoską, należy pomiędzy tymi dwoma postawić apostrof, czyli: ‚. To zdaje się być jedynym problemem przy odmianie nazwisk zagranicznych.
Słyszy się, że niektórzy nie życzą sobie odmieniania swoich nazwisk. Można rzec, że to nie koncert życzeń, bo według Hugona Steinhausa, właścicielem swojego nazwiska jest się tylko w mianowniku liczby pojedynczej i trudno się z tym nie zgodzić.
Jeżeli chcemy podsumować, to pamiętajmy: nazwiska się odmienia. Z rozsądkiem, oczywiście. Pouczajmy tych, którzy żyją w niewiedzy i swoim zaciemnieniu, a każdy będzie żyć z pięknym językiem polskim i wiedzą na temat jego gramatyki. Korzystajmy z możliwości języka, jakie mamy.
