Parodontoza (paradontoza, przyzębica) atakuje podstępnie. Zapalenie przyzębia przez długi czas nie daje o sobie znać. Nieleczona doprowadza do utraty zębów. Na paradontozę choruje ponad 10 proc. wszystkich na świecie, w Polsce – blisko 70 proc. Wynika to z faktu, iż tylko 1/3 z nas wie, jakie są etiologie parodontozy oraz jak się jej ustrzec, a przede wszystkim, iż można ją skutecznie leczyć. Parodontoza, odmiennie przyzębica, obrosła wieloma mitami. Najbardziej rozpowszechniło się przekonanie, iż paradontoza jest uwarunkowana genetycznie, a walka z nią zawsze składa się bezskuteczna.
Parodontoza – etiologie
Parodontoza występuje w efekcie długotrwałego przebiegu zapalnego stworzonego przez zarazki chorobotwórcze, które w bezpośredni sposób łączą się w miejscu zetknięcia dziąseł z zębami. Osad (zwany fachowo płytką nazębną) zawiera przede wszystkim florę bakteryjną oraz resztki pokarmu. Że nie jest często usuwany, szybko niszczy się w kamień nazębny. Kamień wpierw twardnieje (mineralizuje się) przy krawędzi dziąsła, a później „schodzi” jeszcze bliżej korzenia, wbijając się pod tkankę miękką. Nieustannie drażni dziąsła, powodując obrzęk oraz ból. Z czasem jeszcze bardzo uciska miękką tkankę dziąsła, i ona obkurcza się, cofając przed kamieniem. .
Parodontoza – objawy
Paradontoza kształtuje się niezwykle długo oraz odpowiadająca na nią osoba może nie zauważyć przewlekłego stanu zapalnego dziąseł przez kilka lat. Jej początki przejawiają się: krwawieniem podczas szczotkowania dziąseł, nadwrażliwością na dotyk i nieprzyjemnym zapachem z ust. Kolejnymi sygnałami paradontozy są zmiany kształtu oraz koloru dziąseł, które potrafią pojawiać się w zakresie jednego miejsca czy na wszystkiej ich powierzchni i recesja zębowa, czyli widoczne odsłanianie się korzeni zębów. Z czasem zmiany potrafią być się niezwykle ważne, a opuchnięcia na tyle wielkie, iż zaczynają mieć kłopot także ze powodu na wygląd. Niezwykle szybkie cofanie się dziąsła informuje o postępującym agresywnym zapaleniu przyzębia, które może mieć charakter genetyczny oraz jest jedną z bardzo skomplikowanych form paradontozy.
Parodontoza – leczenie
Dolegliwości przyzębia nie zawsze można wyleczyć u stomatologa. Czasem sprawy musi ponieść w własne ręce chirurg. Stoi się to niezbędne z chwilą, jeśli stan zapalny dziąseł obejmie głębokie tkanki przyzębia. Celem leczenia chirurgicznego jest usunięcie tkanek zmienionych przez dolegliwość i ich regeneracja czy odtworzenie. Periodontolog jest do naszej dyspozycji parę metod medycznych, m.in.: dokoronowe przemieszczanie tkanek, sterowane odtwarzanie tkanek za pomocą wszczepialnych błon zaporowych, wszczepów kostnych (z kości ludzkiej czy zwierzęcej) oraz bioszkieł naturalnych czy syntetycznych. W medycznych procesach naprawczych powstaje nowa tkanka, jaka jest kopią tkanki naturalnej, również pod względem budowy, jak oraz spełnianych funkcji. Najistotniejsze jest odbudowanie funkcji przyczepu, czyli więzadeł przyzębnych. Jeśli zniszczenia ozębnej oraz więzadeł przyzębnych i kości wyrostka zębodołowego są głębokie, szansę na wyleczenie daje nowoczesny środek emdogain, zawierający białka szkliwa, tzw. białka hydrofobowe, które stymulują odtwarzanie tkanek.
