W dobie dzisiejszego życia ciągle gdzieś pędzimy, a gdy już się zatrzymujemy stwierdzamy że jest zapóźno i pytanie dlaczego?.Otóż poczęści życie nas do tego zmusza ciągła gonitwa za pracą i przyrost ambicji który doprowadza do furii. Kariera jeden wyraz a znaczy tak wiele, ilu to młóodych ludzi chciało by być pisenkarzami, aktorami, biznesmenami itp..Tylko to jest czasami ciężki kawałek chleba ale warto o niego zabiegać i być wytrwałym. Każdy w swoim życiu wyznacza cel, drogę po której chce od początku do końca przejść zdobywając wszelkie umiejętności, wiedzę. Ucząc się jak radzić sobie w świecie, w którym tak naprawdę nie jest łatwo się odnaleźć jeżeli się jest słabym. Kariera stała się popularna w ostatnich latach każdy dąży do perfekcjonizmu kosztem swojego zdrowia,życia a nawet rodziny, czasami żyjąc jak robot. Owszem zdarzają się i tacy którzy poprzez zdobycie kariery za wszelką cenę tracą poczucie rzeczywistości za wszelką cenę zrobią wszystko tylko co potem kiedy coś zdobędziemy czy istnieje wówczas jakiekolwiek lustro w które możemy spojrzeć i powiedzieć byłem i jestem ok? Owszem doprowadza to do szybkiego awansu, statusu życiowego na odpowiednim poziomie o jakim się marzyło ale często też się słyszy że takich ludzi otacza z czasem samotność rutyna ,że tak naprawdę kiedy już to zdobyli mają chwilkę czasu by się rozejrzeć i dochodzą do wniosku „co to mi dało”? kiedy obok mnie nie ma nikogo i czasem taki stan ducha doprowadza ludzi do pewnego kryzysu i stwierdzają że tak naprawdę nie osiągneli nic.
