Czyraki to bolesne zmiany ropne, za których powstawanie odpowiedzialna jest zazwyczaj bakteria o nazwie gronkowiec złocisty. Gronkowiec jest organizmem oportunistycznym, co oznacza, że bytuje na co dzień w naszych organizmach, a do wystąpienia objawów chorobowych dochodzi w momencie, gdy spada odporność organizmu. Może to mieć miejsce np. po przebytej infekcji, wskutek niewłaściwej diety lub przemęczenia. Czyraki powstają, gdy gronkowiec złocisty dostanie się do mieszków włosowych, gruczołów łojowych albo zadrapań i ranek na skórze. Bakterie bardzo szybko namnażają się, wywołując stany zapalne. Czyrak w pachwinie charakteryzuje obrzęk, zaczerwienienie oraz powstanie czopa ropnego. Jest to efektem zapalenia torebki włosowej w okolicy pachwiny oraz otaczającej ją tkanki. Choroba może przebiegać w sposób łagodny, ale czasem występują powikłania i komplikacje zdrowotne.
Oprócz zmian na skórze, chory skarży się na złe samopoczucie, często ma podwyższoną temperaturę oraz bolesne węzły chłonne, najczęściej te położone najbliżej chorego miejsca. Po pęknięciu i oczyszczeniu się czyraka odczuwalna jest wyraźna ulga, a sama rana goi się przez kilkanaście dni. Czyrak w pachwinie może mieć też charakter przewlekły – szybko pojawiają się następne zmiany, a choroba może trwać nawet przez kilka lat. Możliwe, że zmiany pojawiać się będą także w innych partiach ciała. Najczęściej jednak czyrak w pachwinie stanowi wyłącznie problem kosmetyczny i jest dość powszechnym zjawiskiem. Jego powstawanie związane jest z ciepłem i wysoką potliwością tego miejsca.
W leczeniu schorzenia stosuje się maść ichtiolową, która ma działanie bakteriostatyczne i ułatwiające odchodzenie ropy. Ma także właściwości ściągające, przeciwobrzękowe i rozgrzewające. W przypadku zaawansowanej postaci czyraka może być konieczne chirurgiczne nacięcie lub drenaż ropnia, które wykonać musi w sterylnych warunkach specjalista. Jeśli choroba ma postać przewlekłą, lekarz może zdecydować się na zastosowanie antybiotykoterapii, zwykle stosując klindamycynę.
